تاریخچه جالب دامن در طول تاریخ

تاریخچه دامن | دامن یکی از لباس هایی است که در تمامی فرهنگ ها و کشورها از گذشته تا به امروز توسط خانم ها پوشیده شده و طرفداران زیادی در سراسر جهان دارد. دامن ها انواع مختلفی دارند که بر اساس سلیقه و استایل فرد انتخاب می شوند. همچنین روی پارچه دامن می توان طرح های مختلفی را اجرا کرد.

از جمله این دامن های طرح دار می توان به دامن ایرانی اشاره کرد که دارای طرح هایی از فرهنگ و هنر ایرانی است و این طرح ها به زیبایی بر روی دامن حک شده است. این نوع دامن را می توان هم با سبک های مدرن و هم با سبک های سنتی ست کرد.

برای بالاتنه دامن ایرانی می توانید از انواع تاپ و بلوز ایرانی آستین بلند یا آستین کوتاه و گرد استفاده کنید. همچنین می توانید طول دامن را بنا به سلیقه خود کوتاه، روی زانو یا زیر زانو و بلند تا مچ پا، کف پا و حتی بلندتر انتخاب نمایید. طرح های روی این نوع دامن می تواند از انواع عکس گرفته تا نوشته های مختلف به زبان فارسی و یا انواع نقاشی های ایرانی از فرهنگ و هنر ایرانی باشد.

استفاده از دامن به سبک ایرانی که برای مهمانی یا بیرون رفتن انتخاب می کنید، نشانه علاقه شما به فرهنگ و هنر کهن ایران است. در ادامه مقاله به بررسی تاریخچه استفاده از دامن می پردازیم.

تاریخچه جذاب و شنیدنی دامن

از نخستین مدل های دامن تا مدل هایی که در میان زنان در تمام سنین مورد توجه و علاقه قرار گرقته اند. از دامن های ماکسی گرفته تا دامن های مینی و هر دامنی دیگر.

قطعا در میان لباس ها، اگر یک نوع از لباس وجود داشته باشد که در طول دوره های تاریخ، دارای تاریخی غنی و پر بار باشد بدون شک آن لباس همان دامن می باشد.

از دامن های حصیری که قدمت آنها به 3900 سال پیش از میلاد مسیح در ارمنستان باز می گردد تا مجموعه ای بی نظیر از ماکسی ها، میدی ها و مینی ها و یا هر نوع دامنی دیگر.

امروزه دامن ها لباسی غالب و محبوب در کمد لباس بانوان گردیده اند. جدای از اینکه دامن را می توان به عنوان لباسی استاندارد هم برای مردان و هم برای زنان در تمامی فرهنگ های باستانی مانند فرهنگ های آسیایی و نیز مصر آغاز گردید. اما امروزه این پوشش زیبا و جذاب به لباسی مهم و ضروری به کمد لباس زنان در اروپا و آمریکا بدل گردیده است.

حال در ادامه نگاهی دقیق تر به تاریخچه جذاب دامن های خواهیم انداخت، از ابتدای شکل گیری آنها تا مدل هایی که در میان زنان در تمامی سنین مورد توجه و علاقه شدید قرار گرفته اند.

دامن در مصر باستان

تاریخ دامن به قرن ها پیش در مصر باستان باز می گردد. شاید برایتان جالب باشد که نخستین دامن ها توسط مردان پوشیده می شدند. این لباس ساده شبیه به دامن پیچیده ای بودند که در کمر بسته می شد و شندیت نامیده می شد.

این دامن از جنسی مانند کتان تولید می شده است، سبک و مطبوع بوده و برای آب و هوای گرم و مرطوب مصر پوششی ایده آل بوده است. ثروتمندترین و بانفوذترین افراد دامن های سبک تر و نازک تر به تن می نمودند.

در حالی که کارگران غالبا کمربندهای بافته شده نخی می پوشیدند. از سوی دیگر، زنان لباس های پوشیده تر را ترجیح می دادند. لباس آنها تا زمین و عمدتا بلند بوده است. همانطور که در مورد مردان هرچه جایگاه آنها در جامعه پایین تر می بود، در دوخت لباس هاشان از پارچه های ارزان تر استفاده می گردید.

دامن در قرون وسطی

در قرون وسطی با پیشرفت در بافت و خیاطی، این امکان برای مردان فراهم گردید که شروع به پوشیدن شلوار و جوراب شلواری دوخته شده نمایند. برای زنان، همچنان انتخاب اصلی لباس های دوخته شده بودند. لباس های آن دوران به گونه ای برش خورده بودند که خطوط بدن تا زیر کمر را با دامن مجزا چین دار و حجیم دوخته شده را به بالاتنه وصل می نمود. تا اواخر قرن نوزدهم، زمانی که لباس‌های جدا از پدیدار شدند، زنان همیشه لباس های یک تکه بر تن می نمودند.

پوشاک قرن نوزدهم

در دوران ویکتوریا، لباسهای پوشیده همچنان غالبا بودند و آداب لباس بسیار سختگیرانه بود. لباس ها تمام بدن را پوشانده بودند و کرست ها و باسل ها در کمد لباس زنان اوایل دوران ویکتوریا ضروری بودند. با این حال، در اواخر دهه 1890، زمانی که زنان سبک زندگی فعال تری مانند سوارکاری، دوچرخه سواری و پیاده روی را اتخاذ نمودند، این تغییر شروع گردید. در سال های اولیه دوران ادواردین، ژاکت ها و دامن های مجزا رایج بودند، که باعث می شد لباس ها نسبت به دوره ویکتوریایی سختگیرانه، محدودیت های کمتر داشته باشند. از سال 1886 دامن ها کمتر کوتاه شدند، در حالی که پارچه های چین دار جای خود را به پارچه  های صاف می داند.

از دهه 1890 به بعد، محبوبیت دامن به عنوان یک لباس مجزا واقعا رشد کرده و شتاب بیشتری گرفت. در این مدت لباس های قد بلند با لباس های کاربردی تر مبادله می شد. با این حال، دامن ها هنوز تا به زمین بلند بودند و تا دهه 1910 با دامن هابل ادامه داشت.

قرن بیستم: دامن ها نمادین می شوند

قرن بیستم زمان آزمایش و نوآوری در بسیاری از جنبه های جامعه بود. دامن قطعا در این دوره با طیف گسترده ای از طول ها و انواع دامن های جدید طراحی و توسعه یافت. در حالی که در ابتدای آن دامن ها تمام قد بودند، در پایان قرن ما طیف گسترده ای از انواع دامن را شاهد بودیم که طراحی و به جامعه معرفی گردیدند. از دامن هابل در دهه 1910 تا دامن مینی دهه 1960، دامن در این دوره بسیار تکامل یافت.

در طول دهه 20، سجاف دامن پدیدار گردید و سبک فلپر بر زنان در دنیای غرب تأثیر گذاشت. طول سجاف در اواسط دهه تا زیر زانو افزایش یافت و باعث می شد هنگام رقصیدن یا راه رفتن زنان، پاهای آنان دیده شود. با این حال، پس از رکود بزرگ، زمانی که سجاف ها دوباره به قد وسط ساق پا کاهش یافت و لباس‌ها ساده تر شدند، همه چیز یک بار دیگر تغییر نمود.

در دهه 1940، دامن‌ها ( و به طور کلی لباس ها ) با تمام محدودیت هایی که در لباس پوشیدن در طول جنگ جهانی دوم وجود داشت، ماهیتی تیره تر پیدا کردند. مد سودمند رواج پیدا نمود، در حالی که پارچه های ارزان تر جایگاه خود را به دست آوردند و دامن‌های ساده A یا راسته مورد تقاضا بودند. در طول دهه 1950، مد با دیور و ” نگاه جدید ” او به ریشه های عجیب و غریب خود بازگشت. دامن های حجیم با ظاهر A-line او و دامن های مدادی در خط H Dior توسط زنان در دنیای غرب پذیرفته شد.

اما انقلاب واقعی در دهه بعد، در دهه 1960، با دامن کوتاه مری کوانت اتفاق افتاد. برای اولین بار، به زنان این آزادی داده شد که طول دامن خود را انتخاب کنند. از آن زمان به بعد، دامن های کوچک بخشی از کمد لباس زنان بود، به استثنای دهه 1970 و مد هیپی، زمانی که دامن های دهقانی با حاشیه های بلندتر معرفی شدند.

از دهه 1970 و تاکنون، هیچ نوع دامنی برای مدت طولانی بر مد غالب نبوده است، و شاهد مدل های مینی، کوتاه و بلندی که در کنار هم در خیابان های بزرگ ظاهر می شوند.